Γεννήθηκε στο Αγρίνιο στις 29-05-1892. Εφοίτησε στα σχολεία του Αγρινίου, Δημοτικό, Ελληνικό και Γυμνάσιο, και εν συνεχεία στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ΄όπου αποφοίτησε το 1914. Το 1917 διορίστηκε για πρώτη φορά καθηγητής στο Γυμνάσιο Γαβαλούς.

Από το έτος 1913 μέχρι το έτος 1922 έλαβε μέρος σε όλους τους πολέμους. Έφεδρος αξιωματικός Πεζικού στο Μακεδονικό μέτωπο, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μπήκε στη Βόρειο Ήπειρο, στη Βουλγαρία και έφθασε μαχόμενος στην πόλη Νις της Σερβίας.

Διοικητής λόχου Πεζικού στη Μικρά Ασία, στο μέτωπο του Ούζακ. Τον Ιούνιο του 1922 βρίσκεται έξω από την Κωνσταντινούπολη για αιφνιδιαστική κατάληψη της πόλης. Ματαίωση εγχειρήματος. Δε μας αφήνουν οι Γάλλοι. Επιστροφή τον Αύγουστο του 1922 στη Μικρά Ασία. Μέσα στο χάος της Μικρασιατικής Καταστροφής, με το συντεταγμένο Σύνταγμά του (56ο), μετέχει επιτυχώς στην επιχείρηση εκκένωσης της Χερσονήσου της Ερυθραίας, στη διάσωση των προσφύγων και των υποχωρούντων ατάκτως Μονάδων του Μικρασιατικού Μετώπου. Προάγεται σε Λοχαγό και επανέρχεται στην Ελλάδα – Μακεδονία, στην προσπάθεια δημιουργίας νέου στρατού.

Το 1923 διορίστηκε καθηγητής στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αγρινίου. Παντρεύτηκε το 1925 με την Αγγελική Γεωργίου και Αφροδίτης Σαγεώργη. Το 1926 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Παναιτωλικού Γυμναστικού ( ποδοσφαιρικού) και Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου, του οποίου αργότερα έγινε Πρόεδρος, επί σειρά ετών. Προάγει συγχρόνως τον κλασικό αθλητισμό στο Αγρίνιο με τους μαθητές και τις μαθήτριες του Γυμνασίου Αγρινίου και ιδρύει τις Νυκτερινές Σχολές, στις οποίες φοιτούσαν άπορα και εργαζόμενα, συνήθως, παιδιά για την καταπολέμηση του Αναλφαβητισμού, που συντηρούνταν από τα έσοδα του «Παναιτωλικού», του οποίου οι παίκτες δεν πληρώνονταν.

Με τα έσοδα του «Παναιτωλικού» δημιούργησε επίσης Μαθητικά Συσσίτια, για τις εκατοντάδες των υποσιτιζόμενων μαθητών, κυρίως προσφυγόπουλων.

Με τους  μαθητές του Γυμνασίου και με προσωπική του εργασία, δικής του και των μαθητών του Γυμνασίου, διαμορφώνει το γήπεδο του Παναιτωλικού (κληροδότημα -ελαιοστάσιον Βελή) και αποφεύγεται η καταπάτησή του.

Ως άμεσος συνεργάτης του Παπαποστόλη, (επίτροπος στον Ιερό Ναό Αγίου Χριστοφόρου), πρωτοστάτησε στην ανέγερση του Νέου Ιερού Ναού Αγίου Χριστοφόρου και γίνονται οι πρώτες δενδροφυτεύσεις, γύρω από τον Παλαιό Άγιο Χριστόφορο Αγρινίου. Επεκτείνει τότε ( 1936 – 1940 ) τις δενδροφυτεύσεις και σε άλλους λόφους του Αγρινίου, αποτρέποντας την καταπάτηση των λόφων, από επιτήδειους καταπατητές και την μετατροπή αυτών σε παραγκουπόλεις και συγκρατούνται έτσι τα νερά της βροχής, τα οποία με την κάθε μεγάλη μπόρα, κατέκλυζαν το Αγρίνιο και αποτελούσαν τον εφιάλτη της πόλεως.

Ήταν Υποδιευθυντής του Μεικτού Γυμνασίου Αγρινίου. Τότε προάγονταν σε Γυμνασιάρχες μόνο οι Φιλόλογοι. Τις παραμονές του Ελληνοϊταλικού Πολέμου το 1940 και, αφού άλλαξε ο νόμος, προήχθη σε Γυμνασιάρχη και μετετέθη στην Ελευθερούπολη Μακεδονίας, όπου έμεινε μέχρι τα Χριστούγεννα του 1940. Η κήρυξη του πολέμου, το 1940, τον βρήκε στην Αθήνα, καθοδόν προς την Ελευθερούπολη. Κατά τον πόλεμο του 1940,  ήταν μέλος της οργάνωσης «Η φανέλα του Στρατιώτου» στο Αγρίνιο.

Τον Απρίλιο του 1941, πριν εισβάλλουν οι Γερμανοί, επιστρατεύθηκε εκ νέου και ανέλαβε τη διοίκηση του Κέντρου Νεοσύλλεκτων Αιγίου. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, με το προσωπικό του κύρος και με κίνδυνο της ζωής του, με διαβήματα προς τις Αρχές Κατοχής έσωζε διωκόμενους.

Υπήρξε πρόεδρος του «Πατριωτικού Ιδρύματος Προστασίας Παιδιών» ( σημερινό ΠΙΚΠΑ), επί δεκαεπτά (17) έτη, το οποίο και ανέδειξε. Ήταν επίσης ο πρώτος Γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Θηλέων Αγρινίου όταν πρωτοϊδρύθηκε.

Συνταξιοδοτήθηκε το 1957, μετά από ευδόκιμο υπηρεσία (40) σαράντα χρόνων στην Εκπαίδευση, όπου άφησε εποχή με το ύφος, το ήθος, τις διοικητικές και εκπαιδευτικές του ικανότητες και δραστηριότητες.

Όταν συνταξιοδοτήθηκε, ίδρυσε αμέσως τα Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια «Παναγία Προυσιώτισσα» με συνεργάτιδα τη θυγατέρα του, Ανδρομάχη Θεοδωροπούλου, μετέπειτα σύζυγο Σωτηρίου Μπαλαούρα και πρώτη Διευθύντρια στα σχολεία. Στη συνέχεια, Διευθυντής στο Δημοτικό Σχολείο, από την οικογένεια, ανέλαβε ο γαμπρός του, Σωτήριος Θωμά Μπαλαούρας, σύζυγος της Ανδρομάχης. Ιδιοκτήτριες του σχολείου, σήμερα, οι εγγονές του, Ευφροσύνη Μπαλαούρα, σύζυγος Λάμπρου Χήρα και Αγγελική Μπαλαούρα, σύζυγος Ηλία Γκιάφη.

Ο Εμμανουήλ Χριστοδούλου Θεοδωρόπουλος απεβίωσε την 19-05-1981 στο Αγρίνιο αφήνοντας πλούσιο έργο πίσω του, ως οικογενειάρχης, ως εκπαιδευτικός, ως πατριώτης και παλαιός Αγρινιώτης, δοθέντος ότι η μητέρα του Θεοδώρα, το γένος Μαστρογεωργοπούλου, ήταν τόσο παλαιά Αγρινιώτισσα, ώστε οι ρίζες της χάνονται στο Αγρίνιο. Ο πατέρας του, Χριστόδουλος Αναστασίου Θεοδωρόπουλος, ήταν από τον Προυσό Ευρυτανίας.

Ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος ήταν Πορτογάλος θαλασσοπόρος, ο οποίος ηγήθηκε της αποστολής εκείνης, με την οποία πραγματοποιήθηκε ο πρώτος περίπλους της Γης. 

Με αφορμή το ταξίδι του, τα παιδιά ταξιδεύουν από τη μια άκρη της γης στην άλλη, γνωρίζοντας τις ηπείρους, τις χώρες και τις σημαίες τους, διαφορετικούς πολιτισμούς, ήθη και έθιμα κάθε τόπου, τη γραφή και τη γλώσσα των λαών, ιστορίες από τη μυθολογία, χάρτες, διάσημους ζωγράφους και ανθρώπους του πνεύματος, μνημεία και έργα τέχνης. Μελετώντας την υδρόγειο σφαίρα, κατανοούν ότι αποτελεί αναπαράσταση της γης, ξεκινώντας από τη «γηραιότερη» ήπειρο, την Ευρώπη.