Φτάνοντας στο τελευταίο σκαλοπάτι της Προσχολικής Εκπαίδευσης ,  είναι  αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το παιδί έχει ανάγκη από την παρουσία μας, την περίοδο της μετάβασής του από τη  μία σχολική βαθμίδα στην άλλη . Προσφέρουμε λοιπόν στα παιδιά επιλογές, τους δίνουμε ευκαιρίες να αναπτύξουν ιδέες, να διατυπώσουν υποθέσεις, να προτείνουν, να ρωτήσουν, να συμβάλουν στη διαμόρφωση των δραστηριοτήτων και του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσεται το πρόγραμμά τους. Τα μαθαίνουμε να βάζουν όρια   στις συναισθηματικές παρορμήσεις και  πράξεις τους, αλλά με τον σωστό τρόπο. Και ο καλύτερος τρόπος είναι με την αυτοπειθαρχία, τον σεβασμό στους νόμους και στους κανόνες, καθώς και  την απόκτηση της αρετής. Ο Πλάτων υποστηρίζει ότι « ο άνθρωπος κατακτά την πλήρη ανάπτυξή του και χαίρεται τη μοναδική αληθινή ελευθερία του,  όταν γίνει υπηρέτης της αρετής». 

Εξάλλου , όλοι συμφωνούμε ότι αυτό που έχει σημασία δεν είναι απλά να προετοιμάζουμε τα παιδιά για τη ζωή , αλλά να τα βοηθούμε να ζουν ευτυχισμένα,  μια ζωή με νόημα.